کی
کی
برای برسام
خنده را
پرواز می‌دهی
چنان‌که پرنده
آواز را.
گواه باش
ماه!
بر ما نتابیده
گم شدیم!
لای «توانم»
استخوانی سخت
گیر است.
چرخ زندگی
کُند نمی‌شود
پدرم می‌گفت
قبل از مُردن
نمی‌خواهم
بمیرم.
«خیابان»
بامِ زمین است
کوله‌ی خاطره را
خلوت کنیم.
مرگِ مؤلف
فعلن به سراغم
نیامده
مرا بخوانید.
مجموعه شعر کِی...؟ اثر ابراهیم کارگرنژاد (الف. کندو)
«ابراهیم کارگرنژاد» با تخلص «الف.کندو» متولد شهرستان فومن است. او اگر چه گیلانی است اما به واسطه‌ی جبر زندگی، دل به دریا زد و رهسپار بزرگ‌ترین جزیره‌ی ایران زمین شد. او حالا مدت‌هاست که از جزیره‌ی قشم شهروند و مقیم شهر شعر است. این مجموعه، پنجمین مجموعه شعر اوست. از کارگرنژاد پیشتر مجموعه شعر «گاهان تنهایی»، «عکس برگردان» و«تا...» توسط انتشارات دوات معاصر منتشر شده است که مورد استقبال علاقه‌مندان به عرصه‌ی شعر و فرهنگ قرار گرفته است. بیشترینه‌ی شعرهای این مجموعه را اشعار کوتاه تشکیل می‌دهد. شعر کوتاه در ایران و جهان پیشنه‌ی کهنی دارد. در واقع نوشتن شعر کوتاه به واسطه‌ی رعایت ایجاز، اهمیت تخیل و ایجاد تصویرهای ناب بسیار سخت‌تر از سرودن شعر بلند است.
در شعرهای کوتاهِ کارگرنژاد، مخاطب با جهانِ زیستی او دم خور می‌شود. در شعرهای او اندوه و حسرتی را می‌توان دید که ناشی از رنج دوران است. روزها و سال‌های سختی که بن‌مایه‌ی شعرهای شاعر شده است. برای همین بیشترینه‌ی شعرهای ایشان، نمایانگر مکنونات قلبی‌اش است؛ او شخصیتی آرام، متین، مهربان و صمیمی دارد که بر جنبه‌های معرفتی‌اش افزوده است و همین روحیات را به شعرش انتقال داده است. برای همین مسئله‌ی «انسانیت» در شعرهایش به عنوان اَبَرْسوژه حضور محسوسی دارد. او شاعری با جنبه‌های عرفانی است. در شعرهایش فلسفه، عرفان، تغزل، مباحث اجتماعی و تجربیات زندگی خصوصی را می‌توان سراغ گرفت. شعرهای کوتاه او، شاخصه‌های شعری هایکو یا دیگر گونه‌های شعری کوتاه را که در ایران تعرفه شده‌اند، ندارد. همچنین در سرایش شعر بلند نیز موفق است، در ساختار و فرم به انسجام می‌رسند. او وابسته به جریان شعری مستقل است و جهان شعرش، معطوف به تجربیات زیستی است.
او را می‌توان در گروه «شاعران زندگی» قرار داد. کارگرنژاد شاعر و هنرمندی پرتلاش است که در سال‌های اخیر بسیاری از شعرهایش در نشریات تخصصی شعر منتشر شده و این خود نشان از نگرش حرفه‌ای ایشان دارد.
